Είναι η προοδευτική εκφύλιση και φθορά των αρθρικών επιφανειών σε μια άρθρωση.
Πού οφείλεται;
Τα αίτια της προσβολής μιας άρθρωσης είναι πολλά. Η φυσιολογική φθορά με την γήρανση δεν εκδηλώνεται σε όλους με τον ίδιο ρυθμό. Η κληρονομική προδιάθεση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και διάφορα άλλα αυτοάνοσα και φλεγμονώδη νοσήματα, οι μακροχρόνιες δραστηριότητες που καταπονούν τις αρθρώσεις, ανατομικές παραλλαγές όπως αποκλίσεις του φυσιολογικού άξονα, οι διαταραχές της αιμάτωσης και οι τραυματισμοί, είναι τα συχνότερα αίτια.
Πώς εκδηλώνεται;
Μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε άρθρωση του σώματος, με σημαντικότερες αυτές του ισχίου και του γόνατος, και εν συνεχεία τις αρθρώσεις του ώμου, της ποδοκνημικής, του αγκώνα και τις μικρές αρθρώσεις των δακτύλων. Η κύρια εκδήλωση είναι ο πόνος και δυσκαμψία, αρχικά κατά τη φόρτιση της άρθρωσης και σταδιακά εξελίσσεται σε πόνο ηρεμίας. Η τοπική διόγκωση και συλλογή υγρού στην άρθρωση μπορεί να εμφανίζονται και να προκαλούν ακόμα πιο έντονα συμπτώματα.
Σε ποιους και πότε εμφανίζεται;
Είναι νόσος των ηλικιωμένων, ωστόσο σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να εκδηλωθεί και σε ηλικίες μικρότερες των 50 ετών.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η σωστή κλινική εξέταση και το ιστορικό θα βάλουν τις βάσεις για τη σωστή διάγνωση. Οι απλές ακτινογραφίες θα μας δώσουν πληροφορίες ανάλογα με το στάδιο της πάθησης. Στα αρχικά στάδια, όπου δεν υπάρχουν εμφανείς ακτινολογικές αλλοιώσεις, η μαγνητική τομογραφία θα μας δώσει πληροφορίες για πιθανή ύπαρξη βλαβών του αρθρικού χόνδρου και του υποχόνδριου οστού.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η θεραπεία διαφοροποιείται ανάλογα με το στάδιο της νόσου αλλά και της άρθρωσης που έχει προσβληθεί. Στα αρχικά στάδια, με λίγα ή καθόλου ακτινολογικά ευρήματα, η θεραπεία είναι συντηρητική και περιλαμβάνει αναλγητικά / αντιφλεγμονώδη, τροποποίηση των δραστηριοτήτων και μερική αποφόρτιση της άρθρωσης, ασκήσεις διατήρησης του εύρους κίνησης, φυσικοθεραπείες και βοηθήματα που στοχεύουν στη θρέψη και επούλωση των χόνδρινων βλαβών (υαλουρονικό οξύ, χονδροϊτίνη, γλουκοζαμίνη, θεραπείες με PRP και βλαστοκύτταρα). Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης του πρωτογενούς αιτίου όταν αυτό είναι δυνατό. Στα προχωρημένα στάδια της νόσου η χειρουργική θεραπεία είναι η μέθοδος εκλογής για τις περισσότερες περιπτώσεις. Η αντικατάσταση της άρθρωσης (αρθροπλαστική) δεν περιορίζεται πλέον μόνο στις αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου. Μπορεί να εφαρμοστεί με εξαιρετικά αποτελέσματα και σε άλλες αρθρώσεις (ώμος, αγκώνας, ποδοκνημική, αρθρώσεις δακτύλων). Η αρθρόδεση (κατάργηση της άρθρωσης) είναι η τελευταία επιλογή και αποτελεί λύση διάσωσης του μέλους.
