Είναι ο πόνος στην οσφύ (μέση) που μπορεί να αντανακλά προς τους γλουτούς. Συχνά συνοδεύεται από επέκταση του πόνου στο ένα ή και τα δυο κάτω άκρα (ισχιαλγία).
Πού οφείλεται;
Η συχνότερη αιτία είναι πάθηση του δίσκου (δισκογενής οσφυαλγία). Άλλα αίτια είναι το σύνδρομο οπισθίων αρθρώσεων, η τμηματική αστάθεια της σπονδυλικής στήλης, η σπονδυλόλυση-σπονδυλολίσθηση, οι κακώσεις και ο μυϊκός σπασμός, σοβαρές παθολογικές καταστάσεις (λοίμωξη, νεοπλασία) και οι παθήσεις των ιερολαγονίων αρθρώσεων.
Σε ποιους και πότε εμφανίζεται;
Αυξημένη πιθανότητα να εκδηλώσουν οσφυαλγία έχουν οι ηλικιωμένοι, οι καπνιστές, άτομα με μεγάλο σωματικό βάρος, άτομα με πολύωρη έκθεση σε κραδασμούς και δονήσεις (χειριστές μηχανημάτων, οδηγοί), άτομα που σηκώνουν βαρέα αντικείμενα, άτομα που έχουν δραστηριότητες με επαναλαμβανόμενο συνδυασμό κάμψης-στροφής της οσφύος και οι γυναίκες στην κύηση. Υπολογίζεται ότι περίπου το 80% του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες θα παρουσιάσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο οσφυαλγίας.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Στην οξεία φάση και αν δεν υπάρχουν παράγοντες κινδύνου (προχωρημένη ηλικία, τραύμα, νυχτερινός πόνος, πυρετός κλπ) δεν απαιτείται καμία εξέταση και η διάγνωση είναι κλινική. Η απλή ακτινογραφία μας δίνει πληροφορίες για τις ανατομικές σχέσεις και για την κατάσταση των οστικών δομών. Όταν χρειάζεται πιο λεπτομερής έλεγχος, η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία είναι οι πλέων ενδεδειγμένες εξετάσεις.
Πως αντιμετωπίζεται;
Αρκετά συχνά τα συμπτώματα υποχωρούν με ένα απλό παυσίπονο και με τροποποίηση των δραστηριοτήτων, χωρίς την παρέμβαση ειδικού. Στις πιο επίμονες μορφές μπορεί να χρειαστεί πιο επιθετική φαρμακευτική αγωγή ή/και φυσικοθεραπεία. Ένα μικρό ποσοστό περιπτώσεων δεν ανταποκρίνεται στην συντηρητική αγωγή, παρουσιάζει συχνές υποτροπές ή συνοδεύεται από έντονα νευρολογικά συμπτώματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις συζητείται το ενδεχόμενο της χειρουργικής αποκατάστασης.
